Podróż na Borneo

Borneo to trzecia największa wyspa na Ziemi – ma powierzchnię ok. 740 tysięcy kilometrów kwadratowych, czyli ponad dwa razy tyle co powierzchnia Polski. Zamieszkuje ją łącznie około 15.7 miliona mieszkańców. Trzeba tutaj dodać, że wyspa jest podzielona administracyjnie przez trzy państwa – Indonezję, Malezję i Bruneę. Co charakteryzuje tę ogromną wyspę? Podobnie jak Sumatra, Borneo obfituje w hektary gęstych tropikalnych dżungli, którą zamieszkują liczne gatunki niespotykanych nigdzie indziej na świecie zwierząt oraz porasta je fascynująca flora.

Spektakularna przyrody
Na Borneo podróżuje się z kilku powodów, chociaż zwykle głównym z nich jest kontakt z dziewiczą dżunglą. Według statystyk na Borneo rośnie 15 tysięcy gatunków roślin kwitnących, 3 tysiące gatunków drzew, ponad 220 gatunków ssaków i 420 gatunków ptaków. Cuda natury możemy oglądać w licznych parkach narodowych.

Część malezyjska - Sarawak
Do malezyjskiej części Borneo należy ok. 25% powierzchni wyspy – dwa stany, Sarawak i Sabah. Sarawak w większej części porośnięty jest lasami deszczowymi, a jego stolicą jest otoczone przez parki narodowe Kuching. Największą atrakcją turystyczną tego miasta stanowią wieże Square Tower, która została wybudowana w 1879 roku. Pierwotnie w wieżach mieściło się więzienie o ciężkim rygorze – w końcu zamykając więźniów w środku dżungli mamy właściwie pewność, że nawet kiedy się wydostaną istnieje mała szansa na to, że kiedykolwiek wrócą do cywilizacji. Obecnie w Square Tower powstało biuro informacji turystycznej. W Sarawaku koniecznie trzeba zobaczyć Tua Pek Kong, czyli najstarszą chińską świątynię wybudowaną w górzystym terenie. Do zabytkowych budowli zalicza się również siedziba gubernatora, Astana, powstała w 1870 roku – turyści bardzo chętnie spacerują pośród pięknych i zadbanych ogrodów wokół rezydencji. W tym samym roku wzniesiono Fort Margherita, w którym obecnie można zwiedzać Muzeum Policji – szczególnie interesującą ekspozycją jest ta, która w dokładny sposób przedstawia sposoby karania za przestępstwa różnego stopnia. Będąc w Kuching nie omijajmy Skansenu Kultury Sarawaku, ponieważ wizyta w tym miejscu to świetne dopełnienie naszej wiedzy o historii i kulturze zamieszkujących te tereny ludności. Skansen jest bardzo ładnie odtworzony, można spacerować pomiędzy długimi chatami, w których mieszkają członkowie różnych plemion gotowi do dyskusji.
Najstarszy park narodowy Malezji - Park Narodowy Bako - mieści się właśnie w Sarawak i został założony w 1957 roku. Podróżni przybywają tu by chłonąć nizinne krajobrazy oraz przedzierać się przez dżunglę w poszukiwaniu niezwykłych gatunków zwierząt takich jak np. makaki jawajskie, warany czy kapturnice purpurowe. W innym parku, Gunung Gading rosną największe na świecie rośliny, raflezje, których średnica dochodzi do metra, a wokół nich unosi się odór śmierci (raflezja to kwiat mięsożerny). W Parku Narodowym Mulu możemy odkrywać rozległy system podziemnych jaskiń, w tym największy na całym świecie jaskiniowy korytarz i najdłuższą jaskinię w Azji Południowo-Wschodniej, Jaskinię Czystej Wody.

Część malezyjska – Sabah
Stolicą Sabah jest Kota Kinabalu, ojczyzna dla wielu rdzennych wyspiarskich plemion. Największą popularnością wśród turystów cieszy się Góra Kinabalu, na którą prowadzą różne trasy trekkingowi. W parkach narodowych Sabah znajdzie się też zakątek dla miłośników nurkowania, ponieważ wybrzeża obrośnięte są rafami koralowymi. Infrastruktura turystyczna została tu rozwinięta na światowym poziomie, dlatego można w pełni cieszyć się pięknymi miejscami. W Sipadan możemy spotkać ogromne i leciwe żółwie, a nawet pływać tuż obok rekinów i płaszczek. Warto wybrać się na okoliczne wysepki takie jak Mabul, Layang Layang i Tunku – szczególnie jeśli chcecie spędzić trochę czasu w lasach namorzynowych.
Borneo słynie również z wyjątkowego gatunku orangutana, który zagrożony jest wyginięciem i można go spotkać obecnie tylko na tej wyspie oraz niedalekiej Sumatrze. Specjalnie z myślą o tych małpach powstało Centrum Rehabilitacji Orangutanów. Za główny cel tego ośrodka stawia się przystosowywanie do życia w dziczy osieroconych orangutanów i tych, które urodziły się w niewoli. Poleca się przybyć do Centrum Rehabilitacji Orangutanów w porze karmienia zwierząt. Orangutany po ośrodku mogą poruszać się swobodnie i od obserwujących nie oddzielają ich ani klatki ani kraty. Turyści zazwyczaj wyczekują na moment, kiedy po jedzenie przyjdzie matka z młodymi.

Kiedy jechać na Borneo?
Najlepszym czasem na podróżowanie po tej wyspie jest podczas pory suchej, czyli od marca do września. Wtedy mamy większą szansę na zobaczenie różnych gatunków zwierząt niż podczas pory deszczowej, która trwa od października do lutego.